Liceasto – Stornoway
80 km
Ik dacht vroeg te zijn, maar zit om kwart over 7 pas aan de eerste koffie, half negen op de fiets. Verder langs de Golden Road.
Het blijft allemaal ruig, met hier en daar iets wat op een dorp lijkt.
Weinig weg, maar veel passeerplaatsen. En tijdelijk even vriendelijk.
Maar dan wordt het weer wat wilder.
Dan is het afgelopen en de tweebaansweg op naar Tarbart.
Vlak voor Tarbert, uitzicht over zee.
Inkopen gedaan voor de lunch en dan verder.Tarbert ligt op een insnoering tussen de eilanden Harris en eh.... Harris.
Vlak na Tarbert begint de steile klim omhoog. Percentages van naar schatting tussen de 15 en 18 %.
Hoge bergen waar je tussendoor gaat.
Wat er niet volgt is een afdaling. Wel intussen een sterke noordelijke wind (tegen dus), die kleine afdalingen teniet doet.
Dit zou je de pashoogte kunnen noemen.
Het is Harris, maar het hadden ook de Alpen kunnen zijn.
En dan naast de weg een bord: “Welcome to the Isle of Lewis”. Merkwaardig als je hoog in de bergen zit. Aan de andere kant van de weg gelukkig het zelfde bord, maar met de tekst dat je welkom bent op “the Isle of Harris”.Het blijft hoog en pas kilometers later een serieuze afdaling.
Dan volgt nog zo’n 50 kilometer naar Stornoway. Veel heuvelachtiger dan ik verwacht had. Met de zware tegenwind heb ik het gevoel dat elke klim me weer hoger brengt. Ik voel me op een gegeven moment zo gedesoriënteerd, dat ik echt op de kaart ga uitzoeken hoe hoog ik wel niet ben. Maar dat valt tegen. Veel hoger dan 100 tot 150 meter kom ik niet. Dit is zwaarder dan de Alpen.
Om iets van het landschap te zien moet ik stoppen. Fietsend gaat dat niet.
Om half zes ben ik dan eindelijk in Stornoway. Het is hier zelfs spitsuur met files.
Inkopen in een grote supermarkt, en om kwart over 6 ben ik op de camping.