Fietsen met Laila, 24 - 26 juni



Nunspeet - Sneek

247 km

De aanleiding.

Laila, de Estse collega van Emmie had gehoord dat de Afsluitdijk in 2007 75 jaar oud was. En die wilde ze een keer gefietst hebben. Toen ik dat hoorde riep ik in een opwelling: ‘Dat wil ik ook wel’.
En toen zat ik er aan vast.
En we besloten om dit te doen direct nadat ik uit Schotland terug was. Ik moest alleen even een fiets regelen.



Nunspeet - Hushorst - Nunspeet

17 km

Een dag van voorbereiding.
Veel laten lezen, kaarten bekijken, vertellen over de ontstaansgeschiedenis van Nederland. En naar Hulshorst fietsen om te kijken hoe het samen fietsen gaat.


'Kijk eens, wat ik nu weer heb!'


'O, wat staat daar eigenlijk. Mijn Nederlands is niet zo goed.'


Boeken en atlassen.

Laila bekent me dat ze in Estland wel een fiets heeft, maar nog nooit lange afstanden heeft gefietst. Dat is even schrikken.
Het besluit valt om naar Urk te fietsen, daar over te steken naar Enkhuizen. Dan richting Afsluitdijk. Waar we overnachten zien we wel. Daarna de Afsluitdijk over naar Friesland. We moeten op dinsdagmiddag om een uur of 5 terug zijn in Nunspeet en dan biedt Friesland een betere mogelijkheid om met de trein terug te komen dan Noord-Holland.


Laila en haar grote vriendin Poppy.


Nunspeet - Stavoren

110 km

Rond half acht op weg. Het weer is een beetje onbestemd.
Als we in Elburg aankomen is het er nog stil. Het is immers zondag. Toch even rondkijken.


Elburg.

Elburg uit, de brug over en de polder in. Voor mij niets nieuws, voor Laïla een merkwaardige ervaring geloof ik. In Noordelijk Flevoland zijn er nauwelijks kleine wegen, het is verplicht langs de doorgaande wegen fietsen, zij het over het fietspad. Het waait stevig, maar redelijk van opzij.

We komen tot de ontdekking dat we geen water bij ons hebben, Bij Dronten is het tankstation nog gesloten, maar de kraan is open.


Boze borden in de polder.


De aardappels bloeien.


Zo'n echte oude polderboerderij, daar wil ik een foto van.


De dijk van Noordelijk Flevoland.

Na de brug over het Ketelmeer buitendijks naar Urk.


De brug over het Ketelmeer.


Het Ketelmeer.


Drogende aalscholver.


Er ligt hier wat in het water.

Slalommen tussen de schapenpoep.


We naderen Urk.

In Urk is het stil op straat. Het is immers zondag. Maar ja, de boot naar Enkhuizen vaart ook niet, want het is zondag.

Er is geen andere keus dan door te gaan. Urk door, één kerk gaat net uit. Verder buitendijks naar Lemmer.


De vuurtoren van Urk.

We hebben nu de wind in de rug, het gaat makkelijk.


De oostelijke dijk van de Noordoostpolder.


De lunchpauze is over.


Toch lijkt het of er donkere luchten naderen.

Na Lemmer het open Friese land in.


Het Wouda-gemaal bij Lemmer.

 De wind is weer tegen en het weer wordt langzamerhand ook wat minder.


Verbouwde boerderij.

Voor Nijemirdum begint het wat te regenen. We kijken naar een camping. Ik zit nu met twee problemen: we moeten de Afsluitdijk over zien te komen, en dus moeten we kilometers maken, aan de andere kant moet ik Laïla vandaag ook niet te veel vermoeien, anders wordt het morgen niks. Maar Laila zegt dat het nog goed gaat. We besluiten door te gaan.
Bij het Munzerklif een café in en even wat drinken en rusten.


Echt droog is het niet meer, maar je kan nog wel foto's maken.


Een oude Amerikaanse windmolen.

In Stavoren zetten we de tenten op de camping. We lopen naar de stad kijken even bij de haven hoe laat de boot naar Enkhuizen vertrekt en gaan wat eten.
Op basis van het weerbericht voor morgen (harde wind en zware buien vanuit het zuidwesten) besluit ik dat we eerst oversteken en dan terugfietsen naar Friesland.

Stavoren - Enkhuizen - Makkum

95 km

De boot vertrekt om half tien dus we kunnen rustig ontbijten aan de haven.
Het weer is redelijk goed tijdens de oversteek.


Morgen in Stavoren.


Het waait als we de haven uitgaan.


Alleen maar water.


1890.


Enkhuizen.


Het Zuiderzeemuseum.


Kalkovens in het museum.


De Dromedaris.

In Enkhuizen pikken we direct de Zuiderzeeroute op. Over de wallen, maar we raken de route toch even kwijt. Maar een kaart helpt ook wel.


Sociale woningbouw in het Snouck van Loosenpark.


Het Snouck van Loosenpark.

Bij Andijk weer aan het IJsselmeer.


De kerk van Andijk.

Dan is het tot Medemblik de dijk volgen. In Medemblik een echte Hollandse fietserslunch. Broodjes kroket.


Het gemaal bij Medemblik.

Na Medemblik is de weg naar de dijk afgesloten en we blijven dus eerst wat landinwaarts de Wieringermeerpolder in. We fietsen nu dus echt in de eerste Zuiderzeepolder. Zo nu en dan komt de zon wat door en niets wijst op harde wind en regen.


Het gemaal Lely. Het zuidelijk gemaal van de Wieringermeerpolder.

Een doorsteek naar de dijk. Maar de weg loopt binnendijks, dus is er aan de rechterkant weinig te zien.


Leemans, het noordelijk gemaal van de Wieringermeer.


Het ontwateringskanaal van de Wieringermeer.

En dan het moment waar het om begonnen is. Den Oever door en de Afsluitdijk op.
Foto’s maken, zittend op de vangrail.


En hier ging het dan om. Het begin van de Afsluitdijk bij de ontwateringssluizen bij Den Oever.

De wind is intussen merkbaar aangetrokken. Maar met een harde zuidwesten wind gaat het hard. Even stoppen bij het Monument en dan verder.


De regen komt al opzetten boven het IJsselmeer.


Het Monument.

Het gaat nu steeds harder waaien en wij ook. Ongemerkt laat ik Laila het tempo bepalen, maar de snelheid ligt vast op de 32 km/uur. En dan komen er donkere luchten aan boven het IJsselmeer. We zullen Friesland niet droog halen.
Het begint te regenen. Regenkleding aan. Het gaat harder regenen. En het gaat hozen. En dan komen er 2 fietsers ons tegemoet. Ach, we hebben niet de slechtste keus gemaakt.

We moeten naar de andere kant van de autoweg. En ook een stukje tegen de wind en de regen in en ik ben Laila in één keer kwijt. Het is duidelijk even te veel.

Als we weer op het oude land zijn wordt der regen wat minder, maar pas op de camping in Makkum is het droog.
En er is een wasserette. Alle natte kleren en dat is echt alles, gaat in de droger en na 2x drogen is het droog.

We eten wat in een café.

Makkum - Sneek - Nunspeet

25 km

Het is droog als we wakker worden. Kijken hoever we komen vandaag. Het zal vooral van het weer afhangen.

Richting Bolsward door het Friese weidelandschap. Zo mooi kan Nederland dus zijn. In Bolsward zijn de eerste winkels open voor een ontbijt.


Bolsward.


Laila maakt een van haar laatste foto's.


En dit is het resultaat, ongeveer.

Als we Bolsward uitrijden is het duidelijk. Het wordt een korte rit naar Sneek. De regen is intussen begonnen. En Heerenveen is te ver vinden we.
Uiteindelijk is het doel van de tocht al gerealiseerd.

In Sneek is het even wachten op de trein.

Om 2 uur zitten we in Nunspeet thuis aan de lunch.