15 juni


Talmine - Scourie

93,5 km



Gisteren de hele dag getwijfeld of ik naar John o'Groats zou fietsen of dat ik de andere kant uit zou gaan bij de noordkust. Eigenlijk vanmorgen pas besloten om naar het westen te gaan.

Het is helder en koud.


Het is 's morgens, koud, blauw en winderig.

Te vroeg voor de Post Office boven, maar geen zin om nog 3 kwartier te wachten. Ook geen zin om tegen de wind in naar Tongue terug te fietsen. Het is een brede, maar erg rustige weg. Met de wind in de rug gaat het redelijk snel.


Een huisje in de verte.


Het is na Tongue vlak met bergen in de verte.


20 minuten fietsen en ik ben er. Het is minder dan het leek.


Bergen in de zon.

Loch Eriboll is een inham waar ik omheen moet fietsen. Het gaat nu eerst naar het zuiden, maar ik heb nog steeds de wind in de rug. De weg is hier veel smaller en het gaat ook hier redelijk vlot, want er is ook weinig klimwerk.


Loch Eribol.


Is dit nu dezelfde als gisteren?

Aan het einde gekomen van het Loch moet ik weer naar het noorden en is de wind tegen. Toch valt de snelheid me niet tegen.
Pas ruim na 10 uur ineens een café met ontbijt.
Scrambled eggs met toast. Jammie. Nu haal ik Durness wel.


Een baai vlak voor Durness.


Het ziet er uitnodigend uit, maar de wind is erg koud.


De laatste klim naar Durness.

Op de plek waar 30 jaar geleden min of meer wild werd gekampeerd door tientallen mensen is nu een echte camping. Boven is het stervenskoud, maar beneden op het strand liggen mensen achter een windscherm in bikini.


De winderige camping van Durness.


Recht vooruit ligt de Noordpool.

Lunch ingeslagen en Durness weer uit met de wind in de rug.


Kyle of Durness.


Afdalen naar het water van Kyle of Durness.

Langzamerhand wordt het ook wat warmer. Langs de weg uit de wind gegeten. Het landschap is ruig, maar anders dan vanmorgen en gisteren. Steile hellingen en minder weidse vergezichten.


Even uit de wind. Lunch.


Eenzaam schaap.


Zo deed je dat vroeger als ambtenaar.

Het laatste stuk naar Scourie gaat weer over bredere wegen.


De weg slingert door het brede dal.


Meanderende beek in het veen.


Het politiebureau van Rhiconich.


Eb in Loch Laxford.


En bloeiend Engels Gras.


Loch Laxford.

Met een snelle afdaling naar Scourie kom ik bij de camping.
Een model camping met aparte terrasjes voor kleine tenten. Ik sta frontloge met uitzicht op zee.


Het uitzicht vanaf de camping van Scourie.

Als ik inkopen wil doen, blijkt de winkel al dicht, maar er is een restaurant bij de camping waar het eten uitstekend is.