Inverness - Fort William
105 km
Mooi weer. Ik verlaat Inverness niet via de weg langs het loch, maar kies voor een voor kleinere weggetjes wat meer zuidelijk. Deze route blijkt wel zo aardig te zijn.
Stille weggetjes met uitzicht.
En mooie bergen.
En meren. Maar zonder monster.
Wel veel klimmen en dalen.
Een originele brug van General Wades.
De laatste klim naar de pashoogte is erg steil en kost moeite.Dan de afdaling naar Fort Augustus. Daar is het warm en overladen met toeristen. Het is twee uur als ik de lunch op heb. Zal ik nog doorgaan naar Fort William? Dat is nog 50 kilometer. Maar voor morgen wordt regen voorspeld. Ik besluit maar door te gaan.
Het eerste gedeelte is echt vlak. Langs het kanaal.
Vlak voor Loch Oich moet ik wachten voor de sluis en raak met een Engelsman aan de praat. Die verteld dat het volgende stuk langs Loch Oich wel lastig is. Ik sta na de sluis een beetje glazig te kijken naar een wei, maar hij verzekert me dat ik daar in moet. Het klopt en even later begint er ook een pad. Maar het is meer een voetpad dan een fietspad. Met een trappetje een brug op. Snel gaat het niet, maar het is te fietsen. Tot er een stuk opdoemd met blootliggende boomwortels. Daar is niet overheen te fietsen. Dat is een paar honderd meter lopen.Dan ineens midden in het bos de restanten van wat ooit een groot station was.
Invergarry Railway station. Gesloten op 1 januari 1947.
Een klein stukje weer langs het kanaal. Via de sluisdeuren het kanaal oversteken en aan de noordkant van Loch Lochy via een gravelweg verder. Het gaat nu continu op en neer.
Ben Nevis. Meer zal ik er de komende dagen niet van zien.
Het laatste stukja naar Fort William gaat gelukkig over een wat makkelijker weg.Om zeven uur rijdt ik redelijk kapot de camping op.