Deze
etappe valt samen met Emo's reisdagen
48 - 50
Modane -Bussoleno
85 km
Op de toppen schijnt de zon al. In het dal is het nog koud.
Vroeg op weg, maar de bakker in Modane is al open. Voorlopig is het erg koud, maar wel zonnig.Door het dal is er nu nog maar een weg over. Het spoor en de autoweg zijn Modane in een tunnel verdwenen op weg naar Italië. Het gaat steeds in vals plat omhoog.
Termignon.
Alleen na Termignon volgt er even een klimmetje.
Hier en daar hangen er nog wat wolken.
Direct na Lanselebourg begint de klim naar de Mont Cenis. Vijf haarspeldbochten, en daartussen in grote regelmaat omhoog. Het blijft fris, maar de zon blijft ook schijnen. Boven op de pas wat gegeten in een refugio. De uitbaatster blijkt alles van Emo te weten. Vorig jaar was er ook iemand langs gekomen die Emo achterna fietste.
Het stuwmeer waarin Emo's overnachtingsplaats is verdwenen.
Boven een beetje gedraald. Het is het hoogste punt van de tocht, en de enig keer dat ik van marmotten kan genieten. Ik had verwacht dat er nog wel sneeuw zou liggen, maar dat is niet het geval.Maar het is hier nog wel zeer vroeg in het voorjaar. De paar boompjes die er staan hebben nog geen blad.
1 marmot.
Gentiaan.
Het eerste deel van de afdaling is steil, maar goed te doen.Na de afslag richting Novalese, rijd ik weer terug. En het gaat weer wat omhoog.
Novalese in de diepte.
Na Moncenisio begint dan de afdaling naar Novalese. Één van de lastigste afdalingen die ik ooit gedaan heb, Zeer steil, erg smalle weg met krappe onoverzichtelijke bochten en regelmatig erg slecht wegdek.Ik voel dat ik hier de warmte in rijd. Na Novalese wordt het afdalen een stuk eenvoudiger.
Het eerste bord van de Via Francigena.
Novalese.
Na Venaus is het dal weer zo breed, dat er ruimte is voor meer wegen. Ik verlaat dan ook de hoofdweg en vervolg via kleine wegen en onverharde paden.Om de camping na Bussoleno te bereiken, moet ik nog wel over een stuk wat drukkere weg.