Kabli küla - Segulda
135 km
Het is nog bewolkt en fris is ik opsta. Eerst nog een laatste stukje Estland. Vlak langs het strand, en toch door het bos. En geen winkel te bekennen.
Het laatste stukje oostkust van Estland.
De grens met Litouwen, niets anders als een bord met Welkom in Litouwen (of iets dergelijks).
Een dorp, een winkel, een geldautomaat. Handig, want ik kan niet meer met Euro's betalen. Alleen lastig dat ik geen wisselkoers weet. Ik kies maar voor een bedrag ergens in het midden van de mogelijkheden. Dan hoop ik maar ergens in de buurt van de € 100,-- te zitten.Na het ontbijt moet ik eerst een aantal kilometers de A1 volgen. Zoveel verkeer heb ik sinds Tallinn niet meer gezien. Toch is het niet drukker dan een rustige provinciale weg in Nederland.
Maar het landschap is volstrekt anders als in Estland. Weinig bos, wat landbouw, veel gras, maar weinig vee.
Na Salacgrĩva van de kust af. En van de A1.
De Salaca.
Het open landschap blijft, maar er komen ook kleine hoogteverschillen.De weg ik die nu volg is volgens de kwalificatie een 'provinciale' weg, maar er is nauwelijks verkeer. Na een kilometer of 8 gaat het asfalt over in een gravelweg van matige kwaliteit. Waar meestal iets van leem gebruikt wordt, bestaat de toplaag hier uit een soort spoorweggrind gemengd met strandzand. Het tempo valt dan ook sterk terug.
De P12, een provinciale weg.
Na een kilometer of 8 wordt het gelukkig weer asfalt. Nauwelijks dorpen, en al helemaal geen winkels.Vanaf een uur of elf is het fietsen in korte broek. Het is helemaal opengetrokken.
Veel ooievaars.
Pas in Limbaži (zo'n 45 km na Salacgrĩva) zijn er winkels. Gelukkig ging ik met eten weg vanmorgen, dus was er niet zoveel aan de hand.De weg gaat langzamerhand steeds wat omhoog. Er zijn nu ook zo nu en dan riviertjes en een meertje.
Een meertje, één van de vele.
Vlak voor de camping in Segulda een steile afdaling. Om half zeven staat de tent.Even boodschappen doen in Segulda betekend even een klimmetje van 11%. Aan het einde van een lange dag wat minder prettig.